Op 24 november werd de jaarlijkse vrijwilligersavond gehouden in Hart van Thornspic. Tijd voor ontmoeting met de mensen met wie je die week nog koffie hebt geschonken, hebt geholpen bij de dagopvang, of die je vorige week nog tegenkwam bij de weeksluiting. Maar ook weerzien van mensen met wie je eigenlijk vorig jaar tijdens de vrijwilligersavond voor het laatst hebt gesproken. En ruimte om nieuwe mensen te leren kennen. Verenigd in hetzelfde doel: iets betekenen voor je medemens. |
![Foto](/uploads/4/9/3/9/49399257/2016-11-24-vrijwilligersavond-4.jpg?318)
De organisatie had zelfs voor een "levensecht virtueel haardvuur" gezorgd, wat iemand deed verzuchten: "Wat is het warm hier". Het eten kwam van bekende herkomst: "onze Rijk" (van Rijkelijk Culinair) had weer zijn uiterste best gedaan om het ons naar de zin te maken. En dat lukte!
Er was ieder wat wils in ruime mate: heerlijk stokbrood met huisgemaakte kruidenboter, salades die er uit zagen "om op te vreten", overheerlijke zelfgemaakte rauwkost, schnitzels met garnituur, lekkere gehaktballen met een scheutje saté, stoofpot, aardappeltjes. Zelfs aardappelpuré voor bij de stoofpot ontbrak niet. En het dessert was zelfs voorzien van een pan "dikke rieste met brune suker"! Rijk kent z'n Pappenheimers!
Tussendoor konden we onze hersens laten kraken: Bea sprak over het feit dat veel dingen goed verlopen, andere niet (of nòg niet). Ze vroeg ons welke figuur door de drie verschillende gaten in het plankje zou passen. "Water" en "zand" waren leuke oplossingen, maar Bea bleek een blokje te hebben dat door ieder van de drie gaten paste.
Of het nu door het haardvuur kwam, of dat het gewoon in deze mensen zit, ik weet het niet. Maar het was me toch gezellig! Er werden diepere gesprekken gevoerd, over wat je drijft en beweegt, maar ook luchtigheid was volop aanwezig. Even geen zorgen: het verzorgend personeel verzorgde ons goed.
Ik voel me gewaardeerd, en ik ben zeker niet de enige. Bedankt, personeel!
Een vrijwilliger
Er was ieder wat wils in ruime mate: heerlijk stokbrood met huisgemaakte kruidenboter, salades die er uit zagen "om op te vreten", overheerlijke zelfgemaakte rauwkost, schnitzels met garnituur, lekkere gehaktballen met een scheutje saté, stoofpot, aardappeltjes. Zelfs aardappelpuré voor bij de stoofpot ontbrak niet. En het dessert was zelfs voorzien van een pan "dikke rieste met brune suker"! Rijk kent z'n Pappenheimers!
Tussendoor konden we onze hersens laten kraken: Bea sprak over het feit dat veel dingen goed verlopen, andere niet (of nòg niet). Ze vroeg ons welke figuur door de drie verschillende gaten in het plankje zou passen. "Water" en "zand" waren leuke oplossingen, maar Bea bleek een blokje te hebben dat door ieder van de drie gaten paste.
Of het nu door het haardvuur kwam, of dat het gewoon in deze mensen zit, ik weet het niet. Maar het was me toch gezellig! Er werden diepere gesprekken gevoerd, over wat je drijft en beweegt, maar ook luchtigheid was volop aanwezig. Even geen zorgen: het verzorgend personeel verzorgde ons goed.
Ik voel me gewaardeerd, en ik ben zeker niet de enige. Bedankt, personeel!
Een vrijwilliger